NAVELSUSEN

Vör stückofwat van Jahren seeg een Mörgen so recht frünnelk nich ut. De Dag weer noch jung, un dat kunn ja noch wat worden, doch ik. Ik harr een Böskupp in de Stadt. Blot bit dat ik dor weer, leep mi dwars, wat gung. Dochter funn hör Strümpen nich. Söhn wull annerseen Pulli hebben. Van Vader sien Hemd was de Kraag nich glatt genoog. Katt leep mi wat vör de Foten herum un Hund wull absluut sien Butenrunn mit mi lopen, wat an de Mörgen nu mal nich gung. He harr in buten west un mehr gung nich.
Denn harr ik dat schafft na de Stadt. As ik dor so dör de Straten leep, sinneer ik över na, wo raar dat mitunner lopen kunn. Heel blied sach ik dorbi seker nich ut. Bi de Markt klung mi Musik in de Ohren. Jung Lü seten dor up Banken un spölden up Vigelin, Bratsche un Bass. Ik meen, dat ok een Fleitpiep bi west weer, weet dat aber nich mehr wiss. Klung heel moi un ik bleev stahn, wull mi een Ohr vull dorvan mitnehmen. Keek denn över de Muskanten weg un up anner Siet liek in twee hellerblau Ogen. Ik sach eerst nix wieder as disse Ogen un de Funken dorin. Dönnerslag, keken de mi an? Ik luur bisieds ut. Dor stunn blot een ollerder Mann un paar Schoolkinner tegen mi. Hm… Ik keek denn weer liekut – de Ogen weern dor noch. Nu nehm ik eerst de Rest van de Minsk up: Blond krullerg Haar un een Baart as een Wikinger – man moi stutzt, hörden to de Ogen. Un as een Wikinger harr he ok de Statur. Man disse Ogen!
Ik muss dor weer inkieken. Tomal fungen de an to strahlen, un de Baar von een Mann fung an to smüstern. He lach mi an! Ik weer rein wat verbiestert, bün woll ok rood worden. Hebb mi umdreiht un bün wechlopen. Later hebb ik överleggt, dat weer dumm west. Villicht harr dat een mojen Proot geven? Wat hebb ik dor woll versümt? Up dat Navelsusen kann ik mi vandag noch besinnen…

Översetten in Dagbook